நட்பு என்பது லைப்ரரி புத்தகம் போல, காதல் என்பது நாம் எழுதும் டைரி போல. பெரும்பாடாய் இருக்கிறது ஒவ்வொரு முறையும் உன் வெட்கக் குழந்தையை தாலாட்டி தூங்க வைத்தப் பிறகு உன்னை தொட. என் வளையல் கொலுசுகளில் ஒளித்து வைத்திருக்கிறேன் நான் உனக்கு தர இருக்கும் முத்தங்களின் சத்தத்தை.. அலங்கோலமாய்    படுக்கை ! ஆசிர்வதிக்கப்பட்டு இருக்கிறது, நம் காதல் ! மொழி கண்களை தேர்ந்தெடுத்துக் கொள்ளும் போது உதடுகள் பதறுகின்றன. ஒவ்வொரு  ஞாயிற்றுக்  கிழமை   விடியலும் படுக்கையில் கசங்கின மல்லிகையும், மூலையில் பறந்துக் கிடக்கிற அல்வா தின்ற தாளுமாகவே விடிகிறது! காதல் என்பது தென்னை மரத்தின் கீழ் நின்று குடிக்கும் பால் போல. காமம் என்பது பசுமாட்டின் அருகில் நின்று குடிக்கும் கள் போல. பெருங்காதலையும் பேரன்பையும் உறிஞ்சும் பொருட்டு தொடங்கும் முத்தம் பெரும்பாலும் உமிழ்நீரோடு முடிந்து விடுகிறது. மழையில் நிலா பார்த்த இரவில் நிலாவில் மழை பெய்யும் கனவொன்று கண்டேன். தோட்டத்தில் அந்த மலரை பறிக்கப் போனேன். சட்டென்று அந்த மலர் சொன்னது, "பார்த்தாயா, நீ என்னை பறிக்கும் முன் நான் உன் மனதை பறித்து விட்டேன்,என்று."      இலங்கையில் வதைப்படும் ஈழ மக்களுக்கு இந்த கவிதை சமர்ப்பணம். கூண்டுக் கிளிக்கு பிறந்த குஞ்சுக் கிளிக்கு ஏன், எப்படி வந்தன சிறகுகள்?

Enter supporting content here